Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Μηνύματα από την Πάρο

Του Θανάση Χειμωνά

 Η δολοφονική επίθεση που δέχθηκε η άτυχη δεκαπεντάχρονη στην Πάρο ήταν ένα από τα γεγονότα που στιγμάτισαν το - ούτως ή άλλως δύσκολο - καλοκαίρι του 2012. Οσα ακολούθησαν έδειξαν για νιοστή φορά πως στην όμορφη χώρα μας έχει προ πολλού καταλυθεί κάθε έννοια σοβαρότητας και λογικής…

Κατά τα ειωθότα, την εγκληματική ενέργεια του Αχμέτ Βακάς ακολούθησε ένα κρεσέντο ρατσιστικών σχολίων κατά των συμπατριωτών του και γενικότερα των ξένων που «έχουν εισβάλει στη χώρα μας» κλπ., κλπ. Οπως ήταν λογικό, την ιστορία εκμεταλλεύθηκε επικοινωνιακά και η Χρυσή Αυγή, πραγματοποιώντας μάλιστα και θεαματικό γιουρούσι στο πλοίο όπου μεταφερόταν ο Πακιστανός - κάτι σαν το ξεκίνημα του αριστουργηματικού «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» (αλλά από την ανάποδη).
Ολα αυτά είναι, δυστυχώς, συνηθισμένα. Τα ζούμε από τότε που ο πρώτος παράνομος μετανάστης πάτησε το πόδι του στο ελληνικό έδαφος, ενώ και παλιότερα τα ακούγαμε για τους Τσιγγάνους, τους «Ρωσοπόντιους», πιο παλιά ακόμα για τους Μικρασιάτες κ.ο.κ.
Αυτό όμως που προσωπικά μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι πως τελευταία παρατηρούμε και αναλόγου επιπέδου αντιδράσεις από την «άλλη πλευρά». Η «άλλη πλευρά» δεν είναι όσοι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές, ούτε φυσικά η Ακρα Αριστερά. Είναι η «άλλη πλευρά» γενικώς.
Αμέσως μετά τη σύλληψη του Βακάς, το Ιντερνετ κατακλύστηκε από ονόματα διαβόητων ελλήνων βιαστών, παιδεραστών και λοιπών «μπουμπουκιών». Μια ελληνική dream team ασχήμιας με επιφανή μέλη όπως ο Παπαχρόνης, ο Μπέσκος, ο Δουρής (κάποιοι επιστράτευσαν και τον Κώστα Πάσαρη) άρχισε να παίζει μπάλα στο ελληνικό Διαδίκτυο με έναν και προφανή στόχο: να γίνει κατανοητό πως «εμείς» έχουμε περισσότερους και καλύτερους βιαστές από τους Πακιστανούς. Μερικοί, μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να παρομοιάσουν τον Βακάς με τον Μουντή και τον Παγκρατίδη. Ξεκάθαρα πράγματα: το ελληνικό κράτος, το πιο απάνθρωπο που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, σκηνοθέτησε όλη αυτή την ιστορία για να ρίξει το βάρος σε έναν αθώο άνθρωπο και να δικαιολογήσει τις «σκούπες» που ακολούθησαν. Το κορυφαίο δε ήταν ο ισχυρισμός πως ο Βακάς δεν θα έφτανε ποτέ στο έγκλημα γιατί οι μουσουλμάνοι έχουν αυτό τον καιρό Ραμαζάνι και προφανώς θα ήταν θεοσεβούμενος!

Εξάλλου (μετά από τα κλασικά «αφού πρώτα πρέπει να πω πως καταδικάζω αυτό που έπαθε η δύσμοιρη κοπέλα»), στηλιτεύτηκε με πάθος το ότι ο Πακιστανός αναφερόταν ως «δράστης» και όχι ως «φερόμενος ως δράστης» (λες και αυτό συμβαίνει πρώτη φορά στα μέρη μας), καθώς και το ότι κακώς απεκαλείτο «βιαστής» αφού τελικά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το «έργο» του.
Τέλος πάντων, το διά ταύτα ήταν πως ο Πακιστανός έπεσε θύμα ρατσισμού, στο πλαίσιο της λογικής πως μόνο το κράτος εγκληματεί σε αυτή τη χώρα. Ολοι οι υπόλοιποι ή είναι αθώοι ή έχουν δικαιολογητικά, όπως (σε ανάλογες περιπτώσεις με αυτήν στην οποία αναφέρομαι) το all time classic: «Ας μη συμμετείχε η Ελλάδα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ».
Αποψή μου είναι πως δεν υπάρχουν ρατσιστές και «αντιρατσιστές». Υπάρχουν μόνο ρατσιστές και κανονικοί άνθρωποι. Ο κανονικός άνθρωπος δεν θα αποκρύψει την εθνικότητα ενός εγκληματία. Γνωρίζει όμως πως αυτή δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στην όποια αποτρόπαια πράξη του.

Στη ρατσιστική λογική «όλοι οι ξένοι είναι δολοφόνοι» δεν χωρούν αφελείς απαντήσεις τύπου: «Οχι, οι Ελληνες είναι χειρότεροι». Στο εξωφρενικό «Ενας Ελληνας δεν θα το έκανε ποτέ αυτό» δεν χωράει η - εξίσου εξωφρενική - λογική «ένας φτωχός, πλην τίμιος, ξένος εργάτης δεν θα το έκανε ποτέ αυτό». Τέλος, ο κανονικός άνθρωπος επιθυμεί την παραδειγματική τιμωρία των εκάστοτε αλλοδαπών εγκληματιών (και όχι τον καθαγιασμό τους), καθώς ξέρει πως αυτοί δεν χαρακτηρίζουν την πλειονότητα των συμπατριωτών τους που βρίσκονται (νόμιμα ή παράνομα) στην Ελλάδα. Το να μην είσαι ρατσιστής έχει να κάνει με το πόσο καθαρό μυαλό διαθέτεις και το πόσο ανοιχτός είσαι στην κάθε μορφής διαφορετικότητα. Οταν υιοθετείς μια τέτοια θέση μόνο και μόνο επειδή το προστάζει η ιδεολογία σου ή για να «πας κόντρα», είσαι το ίδιο γραφικός με την Κου Κλουξ Κλαν.
Είναι αποκρουστικό. Υπάρχουν συμπατριώτες μας που έπειτα από κάθε στυγερό έγκλημα περιμένουν με αγωνία να μάθουν την ταυτότητα του θύτη. Ηταν ξένος; Ηταν Ελληνας; Ηταν «μπάτσος»; Ηταν Αλβανός, Αφγανός, Τσιγγάνος; Και αναλόγως, ξεκινούν, ενθουσιασμένοι, τη σπέκουλα… 
ΝΕΑ   22/8/2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: